ช่วงสายๆวันนี้พาหมวยนั่งเล่นที่ร้านกาแฟ ร้านนี้ต้นไม้เยอะ บรรยากาศดี หามุมที่ร้อนน้อยสุดในร้านนั่งเล่นกันพ่อแม่ลูก เพราะแดดเมืองไทยน้านนน ถึงจะร่มแค่ไหน ต้นไม้เยอะยังไง ก็ยังร้อนอยู่ดี
และเมื่อถึงเวลากลับบ้าน
ปะป๊า: เมริน กลับบ้านแล้วนะ
หมวย: ไม่ๆๆๆๆ
ปะป๊า: ป่ะๆ ปะป๊าอุ้ม
จากนั้นก็อุ้มขึ้นมา
หมวย: ไม่ๆๆๆๆ เมรินอึ๊
ปะป๊ารีบวางลงทันที
หมวยรีบวิ่งไปหาที่ยืนเบ่งอึ๊ตามสไตล์ ที่ร่มๆก็ไม่เอา ไปยืนอยู่ตรงแดดรำไร พัดลมส่ายไปไม่ถึง ยืนเบ่งซักพักอยู่ดีๆก็ร้องขึ้นมา เสียงดังไปทั่วร้าน ดีหน่อยที่วันนี้คนไม่เยอะ แถวโต๊ะที่นั่งไม่มีใครนั่งเลย อิแม่ก็ตกใจไม่รู้ลูกเป็นไร นึกว่าร้อน ก็พยายามจะให้เปลี่ยนที่ยืนไปตรงเย็นๆ คราวนี้ร้องหนักกว่าเดิมอี๊ก
หมวย: ไม่ๆๆๆๆ ไม่เอา จะอยู่ตรงนี้
แม่: มันร้อนนะ ไปตรงนั้นเย็นๆดีกว่า
หมวย: ไม่เอาๆๆๆๆ
แล้วก็ดึงแขนแม่ไปกอด เบ่งอึ๊ไปร้องไห้ไป เอาเล็บจิกข้อศอกแม่ตามจังหวะการเบ่งวนไป น้ำตาไหลพราก คงจะเจ็บก้น อึ๊แข็ง เพราะเมื่อวานไม่ได้ถ่าย
หลังจากอึ๊เสร็จยกสองก็เริ่ม ไม่ยอมให้เปลี่ยนเพิร์ส หมวยยืนอยู่อย่างนั้นไม่ยอมไปไหน แม่ถามว่าเสร็จยังก็บอกว่ายังไม่เสร็จ จากที่นั่งชิวๆตอนกินน้ำ ตอนนี้เหงื่อแตกพอกันทั้งแม่และลูก จนสุดท้าย เหลือบไปเห็นตั๊กแตนเกาะอยู่บนต้นไม้ ปะป๊ารีบชี้ให้หมวยดู ระหว่างหลอกล่อเบนความสนใจ อิแม่ก็รีบเช็ดก้นเปลี่ยนเพิร์สเลย กว่าจะเสร็จ ใช้เวลาไปไม่ต่ำกว่าครึ่งชั่วโมงแน่ๆ
#กลับบ้านมารีบหาผลไม้ให้กินเลย
#หมวยซัดมะม่วงไปลูกนึง
#เริ่มสู่วัยต่อต้าน ไม่ๆๆๆๆ ตลอดเลย
#ก้าวเล็กเล็ก #แม่หลิน #เมริน
